LYRICS
Dark Americana 2: Mojave
ALS EEN HUIS MET GEBROKEN RUITEN
Stuart Pearson
Als een huis met kapotte ramen,
De stemmen komen naar buiten en komen naar binnen.
Geschilderde woorden op de afgebrokkelde gipsplaat,
Maak een lijst van alle slechte mannen die ik ben geweest.
En het onkruid duwt door de gebarsten fundering,
terwijl de aarde mijn fouten opeist,
En de wind door gebroken ramen huilt.
ah oooh...
Als een huis met kapotte ramen,
met glasscherven onder de voet.
Stralen van lichtstralen door het plafond,
Dat viel in as en roet.
Ik hoor de lange afstandshalves op de snelweg,
Hun horens huilen laag en alleen.
Terwijl de wind door gebroken ramen huilt
Ahhh oooh.
DOOR HET RAVIJN
Stuart Pearson / Hunter Lowry
Wanneer de teerzwarte nacht de volle maan naar buiten trekt
En de mist rolt de bomen in
We zullen dansen waar de schaduwen botsen
Ik neem je mee naar beneden
Onderaan het ravijn.
Zeg tegen je moeder dat je de hele nacht weg bent
Zeg tegen je vader dat hij niet moet ingrijpen
Zeg tegen je zus dat ze maar beter klaar is om te rijden
Er zijn geen taxi's door het ravijn.
En de wind zal janken
En de grond zal grommen
En de wolven zullen huilen
Kun je het horen?
Er zijn verhalen over orgieën van duisternis en licht
Van de heiligen en de obscene.
Waar de zielen worden verkocht tot grote vreugde van de duivel.
Hij komt verzamelen in het ravijn.
Zeg tegen je moeder dat je moet gaan dwalen
Vertel je vader dat je vrij wilt zijn
Ga spelen met goddeloosheid daarginds
En proef de middernacht in het ravijn.
HET MEER slepen (op de Dag van de Doden)
Stuart Pearson / Hunter Lowry
Ze slepen het meer mee op de Dag van de Doden
Het lichaam eruit gehaald maar ze kunnen het hoofd niet vinden
Bangin' de drums en rollin' de botten
Loop door deze straten sinds ik alleen wakker werd
Mijn liefde ligt diep in donkere moedeloosheid
Tranen van verdriet, tranen van verlies tranen van liefde
En ik kijk toe met zachte genegenheid
Kan de ik waar ze het over heeft niet vinden
Kersentoppen schitteren in het naderende donker
Kleine kinderen gapen door het hek in het park
Vanaf hier kijken alsof ik deel uitmaakt van de menigte
Het feest is voor mij, maar ik kan niet meespelen
De gekke parade, zo luid en opzichtig
Schreeuwen van het leven, kreten van het leven Schreeuwen van het leven
Maar ik ben hier verdwaald zonder mijn lichaam
Geconfronteerd met de nacht, alleen de nacht, altijd de nacht
Ze slepen het meer mee op de dag van de doden
De modderige kust roept me om terug naar bed te komen
Op de trommels bonzen en met de botten rollen
Nu weet ik niet hoe ik de onbekenden moet ontkennen
De gekke parade heeft de hoek omgedraaid
Mijn liefde draagt zwart en bidt op haar knieën
Ik glip weg voordat ik haar waarschuw
Dingen hier zijn niet zoals we dachten dat ze zouden zijn
Het meer slepen... het meer slepen
GRAVEN ZE JE GRAF (of graven ze het mijne?)
Stuart Pearson
De lucht is de blauwste die ik nog nooit heb gezien.
De heuvels zijn gekleed in de diepste schaduw van groen.
De vogels zingen liederen zo oud als de tijd,
Zijn ze je graf aan het graven,
Of graven ze de mijne?
De geur van gras drijft op een luie bries
Dat schudt de bladeren aan een schaduwrijke boom.
Een zachte golf kabbelt over de gespreide kustlijn,
Zijn ze je graf aan het graven?
Of graven ze de mijne?
Zijn ze de mijne aan het graven?
ik wil niet dood,
Zijn ze de mijne aan het graven?
Van een kleine baby die achteloos lacht,
Naar het donkerste monster dat aan een boom hangt
We zullen onze slaap nemen in het Grote Goddelijke,
Zijn ze je graf aan het graven?
Of graven ze de mijne?
JE ZIET MIJ NIET (Jimmy Crack Corn)
Stuart Pearson / Publiek domein
Je ziet me niet, maar ik hou toch van je.
Je ziet me niet, maar ik hou toch van je.
Je ziet me niet, maar ik hou toch van je.
Je ziet me niet, maar ik hou toch van je.
Ik zou 's middags rijden
Je zou volgen, met een hickory bezem
Je zou de fles doorgeven als ik droog was
En veeg de blauwe staartvlieg weg
Je ziet me niet, maar ik zie je net hetzelfde
Je ziet me niet, maar ik zie je net hetzelfde
Je ziet me niet, maar ik zie je net hetzelfde
Je ziet me niet, maar ik zie je net hetzelfde
Ik zou rondrijden op opa's boerderij
De vliegen zo talrijk dat ze zwermden
Ik werd gebeten op mijn treurige dij
De duivel neemt de blauwe staart vlieg, zingend
Je ziet me niet, maar ik ben toch bij je
Je ziet me niet, maar ik ben toch bij je
Je ziet me niet, maar ik ben toch bij je
Je ziet me niet, maar ik ben toch bij je
Je legde me onder een persimmonboom
Mijn grafschrift is er om te zien
"Onder deze steen ben ik gedwongen te liegen"
Een slachtoffer van de blauwe staartvlieg"
Je ziet me niet, maar ik ben toch in jou
Je ziet me niet, maar ik ben toch in jou
Je ziet me niet, maar ik ben toch in jou
Je ziet me niet, maar ik ben toch in jou
DE INTERSTAAT
Stuart Pearson / Hunter Lowry
Ik weet dat die trein in zuidelijke richting huilt
Moet 20 mijl verderop zijn.
Ik zou een andere weg inslaan, maar het heeft geen zin om te proberen
Ik kan niet rijden op de Interstate.
Deze rails zijn moordend op mijn assen.
Ik hoor ze krabben en krijsen.
Ik weet niet hoe lang ze nog kunnen blijven malen
Maar ik kan niet op de Interstate rijden.
Ik weet dat die trein in zuidelijke richting eraan komt
Moet 15 mijl verderop zijn.
Er zijn niet veel stops om me tijd te geven om na te denken
Maar ik kan niet op de Interstate rijden.
Ik hoor de sirenes in de verte
Ze voegen er gaandeweg meer aan toe.
Ze hebben me nog niet gevonden Dus ze rijden gewoon door
Op en neer op de Interstate.
Weet je nog hoe we gingen dansen?
Al 20 jaar als het een dag is.
We zouden het dak naar beneden doen en we zouden de radio laten knallen
En we zouden over de Interstate rijden.
Waarom moest je blijven pushen?
Waarom moest je mijn woede testen?
Je wist dat mijn trekker op was en alles zou hem kunnen uitschakelen
Nu kan ik niet op de Interstate rijden.
Mijn tranen weten dat je niet hier naast me bent
De liefde die je gaf, stikte ik weg.
Ik weet niet waarom Maar de sirenes zijn allemaal aan het vervagen
Geen geluid van de Interstate.
Ik hoor dat de zuidelijke trein eraan komt.
Het is misschien een halve mijl verderop.
Ik had geen kruispunten meer en de sporen leiden naar een brug
En ik kan de Interstate niet bereiken.
EEN GESNEDEN
Hunter Lowry / Stuart Pearson
Ik kan je niet verlaten mijn liefste mijn schat
Je bent een deel van mijn hart en mijn ziel
We zijn vermengd, verstrengeld, zowel lichaam als geest
Als je bij mij bent, zijn onze twee helften heel
Ik trek de deken van duisternis om me heen
Verstop je waar de zon niet kan zien
Gedachten aan problemen en strijd terwijl ik het mes vinger
Maar ik weet dat één snee me vrij maakt
Ja, ik weet dat één snee me bevrijdt.
Ik kan je niet verlaten mijn liefste, mijn minnaar
Ik ben je mijn ijle leven schuldig
Je was mijn steun, mijn dok en mijn haven
Sinds de minister mij uw vrouw heeft gemaakt...
We zijn allemaal zulke delicate vaten
Gewoon samen helpen met de huid
Maar onder die kwetsbare cadeauverpakking
Al het kwaad van de mensheid binnenin
Al het kwaad van de mensheid van binnen
Ik kan je niet verlaten, mijn engel, mijn lieverd
Ik leef alleen om je te redden van pijn
Ik nam de last op me om je ziel te redden
Toen ik je ring en je naam aannam
Maar de duisternis omhelst me zachtjes
Ik weet zeker dat je het weet en het ermee eens bent
We moeten allebei afstand doen van de pijn en de zonde
En ik weet dat één snee je bevrijdt
Ja, ik weet dat één snee ons bevrijdt
JE WEET NOOIT ECHT
Stuart Pearson
Je weet nooit echt
Wanneer de andere schoen droppin'
Wanneer het gordijn gaat roepen
Wanneer de inkomstenbron klopt
Voor al je zelfgemaakte badalcohol
Het maakt niet uit of je zweert dat je je winden van fortuin onder controle hebt
En beheers alle krachten boven en onder jou
Jij schept op, jij kraai,
Maar je weet nooit echt
Je weet nooit echt
Als er waanzin in de methode zit
En was die waanzin te laat?
Als je tussen de regels door leest
Als de regels je echt lezen
En zul je je bewust zijn van je middernachtelijke sayonara
En de lift naar beneden nemen naar je laatste huis?
Je oogst, je zaait
Maar je weet het nooit echt.
Het fluistert in je oor
Iets dodelijk magnetisch
Een gekartelde Julia voor je haveloze Romeo
Zo lief, zo laag
Je zult het nooit echt weten
Je weet nooit echt
Als het goud niet glinstert
Wanneer het wiel niet draait
Wanneer de zwavel de ventilator raakt
Je bruggen zijn niet het enige dat je verbrandt
En oh je zult je gewaden scheuren
En beken dat je een zondaar bent
En werp jezelf op de genade die je nooit zou kunnen tonen
Je zult het nooit echt weten.
MORGEN GAAT JE OP JACHTEN
Stuart Pearson
Zeg wat je wilt, maar je woorden zullen falen
Morgen zal je achtervolgen.
Probeer wat je zou kunnen Maar je zult niet zegevieren
Morgen zal je achtervolgen.
Sleep dat been terwijl de schaduwen groeien
Wolven huilen op de heuvel
Nog altijd
'Tot vandaag ben je veilig en wel geweest
Morgen zal je achtervolgen.
Bouw je muren en je barricades
Morgen ga je huilen.
Regeling ontsnapt, maar je bed is opgemaakt,
Morgen ga je huilen.
Bepleit uw zaak voor de meest duistere rechtbank
Bid dat de straf van de hel kort is
Dief!
Het kwaad eet gewoon en zal je gefrituurd serveren.
Morgen ga je huilen.
Binnenkort ben je een vergeten vlek
Overleefd door alles wat je haat
Lot
Weegt je kettingen en verwijdert je kroon. Morgen wordt je opgejaagd.
DANS SKELETTEN DANS
Stuart Pearson
Ik reed op de rails van spooktreinen
van achtervolgde hoop en beschamende refreinen.
In plaats van alles op te ruimen, herroep ik
Ik laat ze vrij, dans skeletten dans.
Kom op en dans jullie skeletten dansen.
Kom op en dans jullie skeletten dansen.
Ik heb mijn hoofd laten hangen terwijl ik klaagde over mijn misdaden
en ik zou berouw hebben voor mijn gebruikte wilde prime.
Mijn trieste zakwereld van scheve omstandigheden
Het is tijd om te dansen, jullie skeletten dansen.
Kom op en dans jullie skeletten dansen.
Kom op en dans jullie skeletten dansen.
Mijn betere engelen gaven hun vleugels over
Nu geef ik nergens om
In plaats van te smachten naar stom toeval
Ik ga dansen op de dans van mijn skeletten
Kom op en dans jullie skeletten dansen.
Kom op en dans jullie skeletten dansen.
Alle optredens van Stuart Pearson
"One Cut" gezongen door Hunter Lowry
Alle liedjes
(c) 2021 Margie en Art Publishing ASCAP