Mojave door Stuart Pearson // Albumoverzicht
Door tanbay
Als je van Nick Cave, Leonard Cohen of Johnny Cash houdt, dan nodig ik je uit om het gloednieuwe album 'Mojave' van Stuart Pearson te beluisteren.
Als een huis met kapotte ramen
Stuart Pearson heeft een hele pagina op zijn website aan dit album gewijd en bij elk nummer staat een beetje informatie hierover op de pagina. Pearson noemt ook de instrumenten die in elk nummer voorkomen. Dit nummer bevat bijvoorbeeld een mandoline, akoestische gitaren en bas, een tremolo-gitaar en meer! Het nummer begint eigenlijk met een erg pakkende akoestische gitaar riff die me zeker aan Johnny Cash doet denken, heerlijk om te horen. Zodra de woorden 'Like a house with broken windows' worden gezongen, krijg ik op de een of andere manier beelden uit films van Tarantino in mijn hoofd en het dringt tot me door dat dit hele album (ik heb het nu meerdere keren beluisterd) meer geschikt voor een Tarantino-film dan de eigenlijke soundtrack die voor de films is gekozen! Naarmate het nummer vordert en meer instrumenten meedoen, wordt het alleen maar beter en beter. Hoewel ik hier donkere country-vibes van krijg, laten de mandoline en tremolo-gitaar het voor mij een beetje folkachtig klinken, wat een ander pluspunt is.
Beneden het ravijn
Het eerste dat me hier opvalt, is het sterke percussie-aspect van dit nummer, aangezien het potten, pannen, een badkuip, een fotolijst en meer bevat! Het is zeldzaam dat ik dit zeg, maar ik heb nog nooit zoiets gehoord en ik hoor het graag! Dit nummer bevat ook gitaren, bas en zang, maar wat mijn aandacht trekt, is absoluut de percussie. Ik wil ze niet eens 'drums' noemen, want er is zoveel meer aan de hand. Een ander ding dat mijn aandacht trekt, is de songwriting-vaardigheid die hier aanwezig is. Ik hou van het eindgedeelte van het nummer waar de volgende regels worden gezongen:
Er zijn verhalen over orgieën van duisternis en licht
Van de heiligen en de obscene.
Waar de zielen worden verkocht tot grote vreugde van de duivel.
Hij komt verzamelen in het ravijn.
Het meer slepen (op de dag van de doden)
Een tijdje geleden was er een zeer populaire boekenreeks en tv-show over Vampieren en Weerwolven genaamd 'True Blood'. Dit nummer doet me echt aan die show denken. Dit nummer bevat percussie, mondharmonica, mandoline, orgel, bas, een treurige begrafenisstoet uit New Orleans en een 'dronken' trombone. In dit stadium ben ik verbluft door de veelzijdigheid van deze artiest. Ik hou ook echt van de fluisterende zang op dit nummer, ze geven het een spookachtige sfeer. Dit album is niet alleen perfect voor film of tv-series (als soundtrack), het is ook perfect voor een Halloween-feestje! Een kijkje nemen op de officiële 'over mij' pagina https://www.stuartpearsonmusic.com/about Het verbaast me te zien dat deze artiest nog geen televisie- of filmmuziek heeft gemaakt, maar het verbaast me niet dat Pearson korte tijd een musical in Los Angeles heeft gedraaid.
Zijn ze jouw graf aan het graven (of graven ze het mijne?)
Dit nummer is voorzien van een mandoline, banjo, gitaar, Portugese guitarra, hakkebord, bas, piano en drums. Het nummer begint met een mooie gitaarmelodie en angstaanjagend mooie zang, evenals teksten. Wanneer de woorden van de titel worden gezongen, begint dit nummer echt indruk op me te maken. Zeker als de drums inspringen als Pearson zo'n 30 seconden in het nummer 'or are they grave mine' zingt. Hoewel het tempo vrij laag is, is dit nummer erg dramatisch en het verhalende aspect van deze artiest is uitstekend. Ik hou van de regel 'Graven ze jouw graf, of graven ze het mijne?' wordt herhaald en elke keer wordt het intenser, althans zo ervaar ik het.
Je ziet me niet (Jimmy Crack Corn)
Dit nummer begint voor mij bijna bluesy, misschien door het orgel. Echter, zodra de vocalen in het Dark Americana-genre schoppen, schijnt het echt door. Nogmaals, dit is zo'n interessante mix om naar te luisteren en ook dit nummer is anders dan de vorige. Ik zou dit nummer omschrijven als angstaanjagend mooi, met heel weinig geluiden van de bespeelde instrumenten, vergeleken met de vorige nummers op dit album. De songwriting skills zijn ook hier top, ik hou van de regel 'you don't see me, but I'm with you just the same'. Op het moment van schrijven van deze regels is dit nummer het meest afgespeeld op Spotify (bijna 30k). Dat verbaast me niet, maar ik denk niet dat dit mijn persoonlijke favoriete nummer op dit album is. Daarover later meer.
de snelweg
Net toen ik dacht dat ik onmogelijk voor de zesde keer op rij verrast kon worden, begon ik een didgeridoo te horen begeleid door drums! Dit nummer bevat ook een kaakharp, viool en meer, maar het hoogtepunt voor mij is hier zeker de didgeridoo! In dit stadium van het album dringt het tot me door dat elk nummer waar ik tot nu toe naar heb geluisterd bijna meer creatieve energie heeft dan hele albums van veel andere artiesten waar ik dit jaar naar heb geluisterd! Ik heb eerder een prijswinnende klassieke componist beoordeeld en hij heeft de lat echt hoger gelegd, tot een punt waarop ik niet zeker wist of ik dit jaar nog iets anders op hetzelfde niveau zou beoordelen, maar dit is gewoon uitstekend! Uiteraard op een andere manier, een veel donkerdere manier, aangezien dit in wezen gothic country muziek is, maar mijn punt blijft. Dit is een genot om naar te luisteren als je zeker van het genre houdt!
een snee
Net vermeld hoe dit album zo 'donker' en gothic country/Dark Americana klinkt, is dit nummer zeker niet zo qua gitaarmelodie. De teksten zijn een andere zaak. De woorden worden gezongen door Hunter Lowry en de zang hierop is zeker erg sterk. Ik hou van de volgende regels:
Ik nam de last op me om je ziel te redden
Toen ik je ring en je naam aannam
Maar de duisternis omhelst me zachtjes
Ik weet zeker dat je het weet en het ermee eens bent
Ik zei eerder al hoe onder de indruk ik ben van het scala aan instrumenten dat door Pearson wordt gebruikt, ik ben misschien nog meer onder de indruk van het feit dat er alleen een gitaar en zang op dit nummer aanwezig is. De teksten dringen echt diep in de geest van de luisteraars (als ze opletten) en ik begin zeker te denken dat dit mijn persoonlijke favoriete nummer op dit hele album zou kunnen zijn.
Je weet het nooit echt
Op de website zegt Stuart Pearson het volgende over dit nummer: "You Never Really Know" - een soort verhandeling over come-uppance. Neem nooit de dingen als vanzelfsprekend aan waarvan u niet wist dat u ze voor lief nam.
Ik zou dit een volkslied van pessimisten willen noemen. Het interessante hier is dat dit nummer elementen bevat die ik in sommige van de vorige nummers op dit album heb gehoord, maar wat dit nummer uniek maakt, zijn de zang en vooral de achtergrondzang. Door de achtergrondzang klinkt dit nummer erg groots en krachtig. Ik hou van de volgende regels hierin:
Je weet nooit echt
Als er waanzin in de methode zit
En was die waanzin te laat?
Als je tussen de regels door leest
Als de regels je echt lezen
Morgen zal je achtervolgen
'Tomorrow's Gonna Hunt You Down' is een zeer welkome draai aan al die klassieke nummers waar de zanger(s) in wezen zeuren over iets dat in het verleden is gebeurd. Dit nummer richt zich misschien op de toekomst, maar de geweldige elektrische gitaar hierin zal je zeker in het heden houden. Er is ook een ongelooflijke vioolsolo in het midden van het nummer dat prachtig wordt gespeeld. Soms klinkt het bijna klassiek voor mij, omdat het spel zo geavanceerd is, maar het algemene thema is wederom erg gothic country. Dat gezegd hebbende, is dit nummer (net als alle andere nummers) totaal uniek op dit album in de zin dat het echt rockt. De drums zijn hierdoor erg rock beïnvloed, wat geweldig is om te horen.
Dans Skeletten Dans
Het album eindigt met het nummer 'Dance Skeletons Dance' en de drums op dit (soort van) de rock vibe van het vorige nummer. Zoals de titel al doet vermoeden, zou je hier inderdaad op kunnen dansen, ik zie dit zeker op een groot feest worden gespeeld en mensen vinden het geweldig om hierop te dansen. Maar zoals ik al eerder zei, ik kan deze muziek en een deel van een film of serie ook echt zien. Door naar deze laatste 2 nummers op dit album te luisteren, kan ik de drums erg waarderen, de drummer doet geweldig werk in beide nummers. Ik vind het ook leuk hoe het energieniveau in deze laatste 2 nummers wordt verhoogd en het album eindigt met een knal, waardoor de luisteraar meer muziek van Pearson wil horen.
Favoriete nummer van het album 'Mojave' van Stuart Pearson
In dit stadium van de recensie kies ik meestal een favoriet nummer. Het enige nummer dat me het meest verraste en me enkele dagen later nog steeds omver blaast, is nummer 7 genaamd 'One Cut'. De gitaar is zo simpel, maar toch heel goed bespeeld en opgenomen. De zang van Hunter Lowry is zo lief, maar de eigenlijke teksten zijn zo donker (wat naar mijn mening een geweldige combinatie is). Ik zou hier de hele dag naar kunnen luisteren. Ik hou er altijd van als artiesten veel bereiken met heel weinig instrumenten en dat is hier zeker het geval.
Mijn favoriete nummer dat alleen van Stuart Pearson is (ik heb dit album nu meerdere keren beluisterd) is eigenlijk het laatste nummer 'Dance Skeletons Dance'. Dit nummer rockt echt en het is een geweldige mix van gothic country en rock. Ik vind het ook geweldig dat het ongelooflijke solo's bevat en het echt het energieniveau verhoogt en het album op een hoge noot afsluit.
Laatste gedachten over het album 'Mojave' van Stuart Pearson
Dit hele album is voor mij een absoluut genot om naar te luisteren! Ik sta versteld van de creativiteit in termen van gebruikte instrumenten, songwriting vaardigheden, storytelling etc. Het mixen en masteren is ook fantastisch. Het enige wat ik graag zou willen zien zijn videoclips voor ten minste één van deze nummers. Er zijn eigenlijk verschillende muziekvideo's voor nummers van vorige albums op deze pagina hier: https://www.stuartpearsonmusic.com/videos. Ik waardeer het echt als artiesten video's maken voor hun muziek, dus ik hoop dat dit ook het geval zal zijn voor ten minste een van de nummers op dit album.
Ik moet zeggen dat ik altijd de online aanwezigheid bekijk van elke artiest die ik beluister, om een idee te krijgen van hoe serieus ze zijn over hun muziek en hoeveel details ze in hun website en sociale media aanwezigheid stoppen. Ik ben blij te kunnen zeggen dat de aanwezigheid van Stuart Pearson op het web spectaculair is! Hij heeft zelfs een hele pagina op zijn website aan het album gewijd: https://www.stuartpearsonmusic.com/about-mojave. Niet alleen bevat de pagina zeer interessante informatie over het album en elk nummer dat erop staat, er staan ook een aantal geweldige foto's op die echt bij de vibe van dit album passen.