Stuart Pearson gaat duister en diep in Mojave
door Bob Smith - The Static Dive
Stuart Pearsons vroege leven bracht hem van de buitenwijken van Long Island naar het landelijke Midwesten en vervolgens terug naar het oosten naar de betonnen jungle van Manhattan. Als kind was muziek zijn ontsnapping en catharsis in zijn strijd tegen epilepsie. Zijn reizen stelden de jonge artiest bloot aan een rijk tapijt van Noord-Amerikaanse muziek, van de klassieke singer/songwriter Folk of legendes zoals Leonard Cohen en country-icoon Johnny Cash tot de proto-punk en glamhelden van het CBGB-podium zoals de New York Dolls, Televisie, Ramones en natuurlijk Lou Reeds baanbrekende Velvet Underground. Zijn geluid werd evenzeer beïnvloed door traditie en revolutie.
Met zijn band "Through the Woods" kneedde Pearson deze invloeden tot een uniek nieuw muziekgenre dat nu Dark Americana heet. De groep speelde gedurende de jaren 90 en mixte een postmoderne esthetiek met een Alt-Country-vibe en een enorm creatieve keuze aan instrumenten, van klokkenspelen tot wieldoppen. In de jaren 2000 lanceerde Stuart Pearson een solocarrière die een half dozijn albums van even avontuurlijke muzikale verkenning heeft opgeleverd.
"In 2007 trad ik op tijdens de Taste of Chaos-tour en The Warped Tour met behulp van een Slinky, een bekkenspelend speelgoedaapje, op afstand bedienbaar kerstspeelgoed, accordeon, draailier en speelgoedpiano, en speelde ik Hiphop- en Metal-nummers." - Stuart Pearson
"Mojave" is het nieuwste album van Stuart Pearson, wereldwijd uitgebracht voor alle grote streamingdiensten op 30 oktober 2021. De verzameling van 10 nummers is de tweede in een reeks van Dark Americana-albums, na de "Dark Americana: Stories and Songs" van vorig jaar. ” Door de loop van de plaat neemt Pearson ons mee op een reis door de achteraf weggetjes, verloren snelwegen en beschaduwde hoeken van Amerika.
De plaat opent op zijn meest traditionele Americana-nummer. "Like a House With Broken Windows" vindt dat de hoofdpersoon van het lied een vergelijking gebruikt om een beeld te schetsen van de zonden en geheimen van zijn eigen leven. Een ensemble van akoestische, elektrische en steelgitaren, mandoline, bas en drums speelt terwijl Stuart Pearson zinspeelt op wat komen gaat, zingend van "all the bad men Ive been."
"Down the Ravine" introduceert een cool avant-garde randje. Stuart Pearson roept de geweldige Tom Waits op en riffs op de griezelige beelden die de titel van het nummer suggereert, terwijl de band wat grungy prullenbakblues aflevert.
"Dragging the Lake (on the Day of the Dead)" volgt met een meer mainstream geluid maar even donker onderwerp. Het geluid doet denken aan het briljante solowerk van Robbie Robertson van The Band.
Op "Are They Digging Your Grave (or are they grave mine)" levert de zanger een diepe Country-bariton en donkere poëzie over een klassieke western, voetstomp en klap begrafenismars-drumbeat. Zowel qua stijl als inhoud leeft het nummer ergens tussen het vuur en zwavel Country van Johnny Cash en het emotioneel gekwelde Folk van Leonard Cohen.
"You Don't See Me (Jimmy Crack Corn)" neemt ons mee naar een van de donkerste hoeken van deze psychologische thriller. Een lo-fi beat kolkt, aangewakkerd door Morfine- achtige saxofoonriffs. Een tremolo-gitaar en verre orgelakkoorden zweven in de periferie terwijl de zanger een monoloog levert vanuit het perspectief van een man die een stalker, een verkrachter, een geest of alle drie kan zijn. Het is een echte klimplant, en het is fantastisch.
Muzikaal is "The Interstate" een wilde rit. Op de baan combineert Stuart Pearson een klassiek spoorwegritme met een mix van traditionele en exotische klanken. Hoewel de band bestaat uit standaard Amerikaanse Blues en Country instrumentatie, roept hij met een combinatie van gitaren en Jaw Harp de ziel van een Aboriginal didgeridoo op en neemt hij deze moordende roadtrip op een omweg door de Australische outback.
Op het eerste gezicht klinkt "One Cut" als een lieflijk Country/Folk liefdeslied. Gastvocalist Hunter Lowry bezingt haar liefde en toewijding aan haar man. Al snel blijkt echter dat er iets niet klopt. Ze is gek. Aan het einde van deze mooie melancholische ballad realiseren we ons dat de bruid van plan is de ziel van haar geliefde en die van haarzelf te redden met een bloedige moord/zelfmoord.
Het onheilspellende “You Never Really Know” volgt met een filmisch arrangement. Stuart Pearson's diepe, theatrale stem die ergens tussen Nick Cave en... Tom Morello 's Nachtwaker.
Gedurende "Mojave" lijken de slechteriken / meisjes te winnen. Hun misdaden lijken alleen te worden bestraft met een steeds groter wordende waanzin. "Tomorrow's Gonna Hunt You Down" suggereert mogelijke vergelding, hoewel het niet helemaal duidelijk is of het de schuldige of de onschuldige is die zal betalen, als iemand echt onschuldig is in dit Dark Americana-verhaal. Het nummer bevat een flinke dosis psychedelica en een coole uitgebreide vioolsolo.
Het album eindigt met "Dance Skeletons Dance", een eclectische mix van Surf-drums, Prog Rock-drama, violen en castinet-subritmes. Ondertussen zingt Stuart Pearson een diepe monoloog in bariton vanuit het perspectief van een moordenaar die het bloedbad van zijn leven overziet.
Muzikaal is "Mojave" een rijke en bevredigende mix van verleden en toekomst, traditie en cutting edge. Met een onverschrokken gevoel voor avontuur verkent Stuart Pearson de vele nuances van Amerikaanse muziek. Van de Mississippi Delta tot de Western Plains en de arthouses van Greenwich Village blijft geen middel onbeproefd. Tekstueel is de plaat als een verzameling korte psychodramaverhalen die diep in de meest verontrustende elementen van de menselijke psyche duiken. Stel je een Stephen King-roman voor, voorgelezen door de verhalen 'moorddadige antagonist, met een groovy soundtrack van psychedelische Americana. Het is diep, donker en eindeloos verontrustend. En het is erg leuk.
Bekijk “Mojave” in zijn geheel hieronder of luister op je favoriete streamingdienst . Je kunt ook het nummer "Down in the Ravine" horen op de Diepe indieduik afspeellijst . Volg de onderstaande links om in contact te komen met Stuart Pearson. Ga naar zijn socials en duik in zijn rijke muziekcatalogus.