INTERVIEW: Stuart Pearson brengt "Mojave" uit
FVMusicBlog February 2022
We hadden het geluk om bij te kunnen praten met de briljante muzikant Stuart Pearson naar aanleiding van de release van zijn sublieme studio album "Mojave". Geniet van het volledige interview!
Hi Stuart, vertel eens iets over jezelf.
Hi Kris! Over mezelf- ik heb geen tatoeages. Ik ben de tatoeage. Ik heb niets tegen tatoeages; ik weet alleen dat ik op een dag zal sterven door in een veenmoeras te vallen en 5000 jaar later gevonden zal worden met mijn rimpelige vel nog intact. Ik wil niet dat die archeologen denken dat mijn tatoeage van het Nike logo een of andere religieuze betekenis heeft.
Vertel eens over jouw manier van songs schrijven.
Dat proces verandert voortdurend. Ik schrijf al liedjes sinds ik heel klein was, dus ik weet dat wanneer ik een song wil schrijven, ik ervoor kan gaan zitten en er een kan schrijven. Misschien geen GOEDE song, maar het is een song. Dus dat geeft me wat vrijheid. Het klinkt misschien raar, maar ik wil het nummer altijd eerst "voor me zien".
Soms creeer ik een denkbeeldige video waar ik een nummer over zou willen schrijven. Een andere keer zie ik een emotie voor me. Dan maak ik van mijn hoofd een 1 kamer appartement en die verhuur ik aan die video/emotie, zodat deze over zichzelf kan nadenken. Dan wil ik een interessante titel. Als ik die vind, breng ik die naar de kamer, stel hem voor aan de denkbeeldige video en kijk ik of die titel wil blijven logeren.
Met een beetje geluk doet, wanneer ik op de deur klop, de titel open met een nieuwe baby in zijn armen. Ik hoef niet te weten hoe dat gebeurd is - het is niet aan mij om over anderen te oordelen. Dan draai ik het nummer voor Hunter (mijn vrouw en muzikale partner) en zij zegt me of het een lelijk kind is of niet.
Vertel eens over je laatste release, "Mojave".
Mojave is mijn tweede collectie van Dark Americana/Western Gothic songs (de eerste heet "Stories and Songs"). Er bevindt zich een subtiele vorm van leven in de woestijnen van Zuid Californie - gesloopte gebouwen, verlaten auto's, vervallen stadjes, zwervers, mensen die buiten de maatschappij willen leven. Mensen die een hekel hebben aan verkeerslichten. Er zit schoonheid in, maar je voelt ook het gevaar.
Je wilt echt niet vast komen te zitten in Death Valley. De woestijn is een metafoor voor het hedendaagse Amerika - net wanneer je bewonderend omhoog kijkt naar de woestijnhemel wordt je gebeten door een slang. Er heerst daar een zwarte magie die jou onderdeel wil maken van de voedselketen. "Mojave" gaat over de types die daar stranden. Het is geen concept album; het is meer een reactie op wat we aantreffen zodra we Los Angeles uitrijden. Hoe groot je ook denkt dat de woestijn is, hij is nog groter. En hij heeft honger.
"Mojave" is opgenomen in quarantaine tijd; hoe was dat?
Hoe was het in om in quarantaine te zijn? Ik ben toch al een beetje een huismus, dus voor ons beiden werkte het prima. Het bood me de mogelijkheid om me meer te focussen op wat ik uit "Mojave" wilde wringen. Er zijn bijna net zoveel outtakes als afgemaakte nummers. "The Interstate" alleen al kent vier totaal verschillende versies.
Ik heb mijn eigen studio en neem alles zelf op, of het nu het bespelen van de instrumenten is of het opnemen van loops, dus mijn manier van werken was niet heel veel anders dan normaal. En omdat we nergens heen konden reizen met het vliegtuig, hebben Hunter en ik meer tijd doorgebracht in de woestijn, foto's en videos makend. We hebben tot nu toe drie video's uitgebracht voor "Mojave" en vijf voor het vorige album "Stories and Songs". Er zullen er meer volgen.
Op het album staan een aantal murder ballads; wat trekt je er in aan om deze te schrijven?
Toevallig hebben we het daar vanmorgen over gehad. Ik weet het niet helemaal zeker- omdat de meeste liedjes die je op de radio of op de streamingsdiensten hoort over liefde of seks of dansen gaan, denk ik dat ik gewoon een heerlijk comfortabele stoel wilde vinden zonder al dat menselijke zweet. Die comfortabele stoel bleken de murder ballads te zijn.
Wat grappig is, toen ik opgroeide luisterde ik naar country music op mijn opa's boerderij in Winsconsin in de zomers en naar hard rock en punk in mijn woonplaats op Long Island, New York. Als je die twee samenvoegt versmelten ze tot murder ballads.
Ik heb Hunter vaak gezegd dat wanneer ze ooit een writer's block krijgt, ze een lied moet schrijven over kannibalisme - de ideeen knallen er dan uit als vuurwerk. En dan op smaak brengen.
Welke boodschap denk je dat jouw muziek heeft voor je fans?
Ik heb echt een hekel aan de term "fan". Het klinkt zo uit de hoogte en afstandelijk, als beneden je sociale status. Als iemand van de muziek houdt, is dat een compliment waarvan je nederig zou moeten worden! Ik geef er de voorkeur aan om hen te beschouwen als vrienden met een uitstekende smaak!
Het is net als het idee dat niet iedereen een muzikant is, dat vind ik nonsens. Als je muziek waardeert, van muziek houdt, als het je ontroert, dan BEN je een muzikant. Je bent gewoon een LUISTERENDE muzikant. Ik weet dat mijn materiaal niet in iedereen's magnetron past, dus als iemand het mooi vindt wat ik doe, dan zijn het waarschijnlijk hele interessante mafkezen. Waarom zou je niet meer vrienden willen hebben?
Wat betreft wat mijn muziek over zou brengen, ik hoop dat het voor iedereen die het hoort iets totaal anders is! Ik wil dat 94% van de mensen die het hoort er van houdt. Ik wil dat 6% haat wat ik doe - er absoluut van walgt. Scheld me maar uit. Maak me aan het huilen. Het is de enige manier waarop ik leer een beter mens te worden.
Wie zijn je muzikale invloeden?
Dat is een behoorlijk lange lijst. Die gaat van Cab Calloway, the Kinks, Tom Waits, Leonard Cohen, David Bowie, Prince, Robyn Hitchcock, Angelo Badalamenti, Randy Newman, Johnny Cash, Brian Wilson, AM radio uit de jaren 60, New Wave uit de vroege jaren 80, Nick Cave, tot the Flaming Lips.
Van deze artiesten hoor je wellicht weinig doorklinken in het Dark Americana materiaal, maar ze zitten er allemaal in, begraven in een jute zak, waarschijnlijk met een prop in hun mond.
Wie zijn je niet-muzikale invloeden?
Ik ben een nerd wat betreft surrealistische kunst en de artiesten uit Europa en Parijs van begin tot midden jaren 20. Zij zijn mijn "Star Wars" of "Lord of the Rings"- mijn brein zit vol rare weetjes. Wat een tijdperk betreffende geschiedenis en kunst! De verhalen over het ontwijken van de nazis, de kunst die uit protest is gemaakt, dat alles is als een mot in de vlam van mijn brein.
Max Ernst is een uitstekende artiest om mee te beginnen voor iedereen die hier nieuwsgierig naar is. Er lijkt een opleving te zijn van het Surrealisme, vooral in digitale kunst.
Mexico is altijd een kweekvijver geweest van het Surrealisme. Hunter en ik hebben ons 1-jarig huwelijksfeest in Parijs gevierd en verbleven in een klein hotel in Montparnasse, op de kruising van Le Dome, La Select en La Rotonde, de drie plekken waar de belangrijkste surrealisten elkaar vroeger iedere avond ontmoetten om te eten, te drinken en ideeen uit te wisselen. Het was als een pretpark voor me. Ja ik ben een nerd.
Wat zie jij als de grootste obstakels voor bands/artiesten vandaag de dag?
Zelf aangebrachte verwondingen - dromend van hoe de muziek industrie vroeger was, verwachtend dat iemand anders of een platenmaatschappij al het werk doet en al het geld investeert zodat jij het zal gaan maken, beroemd willen zijn in plaats van kwalitatief goede muziek maken. Muziek maken die anderen ook maken omdat anderen die ook maken. Niemand wil een ander zijn onderbroek aan. Maak je eigen onderbroek.
Welk advies zou jij willen geven aan beginnende bands/artiesten?
Begin jong. Ga je solo, wordt dan heel, heel goed op het instrument van je keuze. Ga dan op zoek naar een succesvolle artiest/band die nodig heeft wat jij kunt bieden. Leer de business kennen via iemand anders, terwijl je betaald wordt als backing muzikant of zanger(es). Ga netwerken. Wees ontzettend goed. Maak geen problemen. Wees een aanwinst. Dat gaat mensen opvallen omdat zoveel muzikanten zo gestoord zijn en zo moeilijk zijn in de omgang. Dit zal mogelijkheden creeeren. Leer geweldige nummers te schrijven. Leer contracten te lezen. Vermijd drama.
Wanneer je in een band speelt en een van de bandleden is emotioneel een "zwakke schakel" of is geneigd in situaties te verzeilen die je vertrouwen in de band doen afnemen, gooi een zak over zijn/haar hoofd, bind handen en voeten vast en laat diegene achter in de woestijn. Een andere muzikant kan jou beter of slechter maken - iedereen die iets anders beweert valt in de "zak over het hoofd" categorie. Dat gezegd hebbende, maak zoveel muzikale vrienden als je maar kunt en leen nooit geld uit aan een muzikant.
Waar hoop je op voor de komende twee jaar?
Ik hoop dat we eindelijk het virus zullen verslaan. Stel je eens voor dat je in 2019 van iemand uit de toekomst te horen had gekregen "Ik hoop dat de wereld het virus uiteindelijk zal kunnen verslaan..." Dan zou je zeggen (en ik citeer) GOEIE GOD !!!! WAT IS ER IN GODSNAAM MET DE WERELD GEBEURD?!?! ZIJN ER BUNKERS WAAR IK ME IN KAN VERSCHUILEN ?!?!
Wat betreft mijn muzikale ambities ik hoop dat ik spoedig een kort bezoek kan brengen aan delen van Europa, misschien in de komende 6-12 maanden. Ik ben "Mojave" in verschillende landen actief aan het promoten, kijkend waar er groepen mensen zijn die wellicht genegen zijn een of twee uur te luisteren naar hoe ik mijn ego vier. Omdat mijn stem in een laag register zit, repeteer ik meestal in de ochtend, voordat de mensen wakker worden.
Mijn studio bevond zich vroeger in een appartement, omringd door vooral tolerante mensen. Ik deed een keer de schreeuwende zanglijn voor "I gave her coal", om 5.30 uur in de ochtend. Ik heb die ochtend nieuwe mensen ontmoet. Die kan niet tot mijn "fans" rekenen.