Interview - Devil Whammy, nieuw album en meer
door Lost in the Nordics
Hé, super leuk om de kans te hebben om met je te chatten. Wat heb je het afgelopen jaar uitgespookt in deze grote oude puinhoop?
Leuk om Nordic met je mee! Ik ben half-Zweeds, dus het is leuk om een groepsjodel te hebben. Ik heb aan het derde Dark Americana album gewerkt – ik denk dat het “American Gothic” gaat heten. Ik heb tot nu toe 7 nummers in verschillende mate van voltooiing. Verder werk ik aan een nieuwe liveshow waarin ik optreed met een video van 45 minuten - allemaal spookachtige duisternis. Ik heb afgelopen weekend de eerste gedaan. Het is opgenomen door de goede mensen van AlertTheGlobe.com. Na verloop van tijd zal ik er meer widgets aan toevoegen – misschien droogijs, goochelaars, speelgoedaap-drummers – dat soort dingen.
Wat bracht je voor het eerst in de muziek?
Epilepsie! Ik plofte noten op de oude piano van mijn vader en het hielp me om me te concentreren en kalmeerde me. Ik groeide uit de kleine aanvallen toen ik 15 werd, maar niet voordat ik verdronk in het zwembad van mijn broer op zijn verjaardagsfeestje. Hart stopte, ademde niet meer, zweefde over mijn lichaam - het hele gebeuren. Ik denk dat ik er niet tegen kon om niet in het middelpunt van de belangstelling te staan. Dat gaf me een asterisk over dood en realiteitsgekte. Hoe dan ook, die pianotonen gaven me kleine plaatjes in mijn ogen. Ik krijg rare kleurtinten als ik muziek hoor. Misschien heb ik een gebroken brein – ik kreeg als kind zware medicijnen.
Met wie zou je het liefst samenwerken?
Mensen die mij niet willen hebben. Like Tom Waits, Nick Cave. Ik vind Jason Isbell ook echt geweldig – ik heb hem niet ontmoet, maar van zijn sociale mediaberichten, hij lijkt me een heel goede kerel. En hij schrijft geweldige liedjes. Heb je zijn nummer "If We Were Vampires" gehoord? Die regel "Waarschijnlijk zal een van ons een paar dagen alleen moeten zijn" doet me elke keer huilen als ik het hoor.
Je nieuwste nummer is 'Devil Whammy'. Kun je ons meer vertellen over het maken ervan en of er tijdens het proces ongewone dingen zijn gebeurd?
Nou, het kan wel of niet een van de nummers op "American Gothic" zijn. Hunter (mijn vrouw en songwriter en videopartner) zei iets over iets dat fout ging en hoe het was als een "dubbele klap". Ik dacht dat ze "Devil Whammy" zei en daar gingen we! Ik wilde iets dansbaars, dus besloot ik een Velvet Underground-nummer te schrijven. Het maakt niet uit zin, ik weet het. Het begon net als een drumtrack, elektrische gitaar en bas, toen begon pedal steel te klagen in de hoek. Daarna volgde wat gebonk op een piano. Dan een tremelo-gitaar. Ik ga een uitgebreide versie maken en proberen een Tiktok-dansuitdaging op gang te krijgen. De uitgebreide versie bevat instructies over hoe je de dans moet doen: “ Zwaai met je armen in de lucht, draai je hoofd rond en rond, schud je heupen heen en weer en probeer niet te vallen…”
Waar richt je je nu op?
"Amerikaanse gothiek". Het wil naar een heleboel plaatsen gaan, dus het is in de fase om het te temmen. Het is een vervolg op het laatste album "Mojave", dat ging over het gebruik van de vervallen kleine stadjes in de woestijn als metafoor voor Amerika's zwijmel in de afgrond (yay politiek!). "American Gothic" draagt dat verder met modernere productietechnieken terwijl het voet aan de grond houdt in het oude westen. "Waar ben je?" werd een paar maanden geleden uitgebracht - een griezelig carnavalsding. "3 Feet From a Vein" komt over een maand of zo uit, wat gaat over Seldom Seen Slim - een legendarische goudzoeker die vroeger woon alleen in een spookstad in de woestijn van Nevada. Toen hij stierf, noemde Nevada een bergpas naar hem. Het lied gaat dus over het moment dat hij naar de andere kant gaat. Het heeft een modernere sonische cadans en dan komt een koor van engelen naar beneden om hem naar de hemel te brengen, waar het Mezcal regent._cc781905 -5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_ Het klinkt nu waarschijnlijk een beetje dom, maar het is een tranentrekker.
Je bent ook gevestigd in Los Angeles. Kun je ons vertellen hoe de muziekscene daar je geluid heeft geïnspireerd?
De muziekscene van Los Angeles als inspiratiebron... misschien in de zin dat "Desperation is the Mother of Invention". ZO veel waanzinnig getalenteerde mensen hier, waardoor het er allemaal zo moeiteloos uitziet. Iedereen is briljant. Iedereen is prachtig. Iedereen heeft een dagtaak.
Wat is het beste advies dat je hebt gekregen?
Wees een aanwinst voor anderen bij alles wat je doet en leen nooit geld aan een muzikant.
Wat is de grootste uitdaging om kunstenaar te zijn?
Voortdurend tegen jezelf zeggen dat je een artiest bent als je bankrekening zegt dat je nog eens moet nadenken. Jezelf vertellen dat je een artiest bent, voelt heel... umm... "op je eigen ___". Als je muziek, kunst of poëzie MOET maken, als het iets is dat je moet doen voor je eigen mentale en fysieke welzijn, dan heb je je plek gevonden in de mierenkolonie. Als je dat doet omdat het leuk is en mensen naar je kijken, verlaat dan alsjeblieft de mierenhoop – emotioneel behoeftige mieren met penselen en gitaren zullen je dankbaar zijn.
Hoe structureer jij je dag?
Ik sta rond 6 uur op. Ik zet de apparatuur aan en ga aan het werk. Ik zing onderaan mijn bereik en dat bestaat voornamelijk tussen 6 en 7 uur 's ochtends. Ik heb veel vijanden gemaakt toen ik vanuit mijn oude appartement werkte. Ze zeiden ook dat ik nog eens moest nadenken over dat artiestengedoe.
Heb je hobby's of interesses buiten muziek?
Ik ben een nerd. Surrealisme en Dada zijn mijn Harry Potter en Star Wars. Kan de spelers noemen, waar ze heen gingen, wat ze deden. Hunter en ik gingen naar Parijs voor ons eerste jubileum en verbleven in het 6e arrondissement, een blok verwijderd van Le Dome, La Couple, La Rotonde en La Select, waar de surrealisten vóór de Tweede Wereldoorlog elke avond samenkwamen._cc781905-5cde -3194-bb3b-136bad5cf58d_ Ik moet Hunter dood hebben verveeld met oude feiten.
Zing je onder de douche? Welke liedjes?
Ik zing soms oude liedgedichten. Liedgedichten waren deze dingen uit de jaren 60 en 70 waar mensen een advertentie achter in een tijdschrift zagen die zei: "Stuur ons je gedichten en we zal ze op muziek zetten en je een hit maken!” Mensen stuurden hun gedicht met geld en kregen een record van 45 terug met hun gedicht op een "lied". Deze dingen zijn BIZARRE en meestal hilarisch. Jij kan wat online vinden. Sommige van mijn favorieten zijn "Jimmy Carter Says Yes", "God Is Our Ramrod", en een die bij me zal blijven tot de dag dat ik sterf genaamd "Goddess of Love". Het lijkt een jiddische hora-dans in mineur te zijn die wordt gespeeld op een Lowrey-akkoordorgel en klinkt als het nummer dat de Doors altijd probeerden te maken.
En tot slot, wat zijn je plannen voor de toekomst?
"American Gothic afmaken", de liveshow perfectioneren en shows opzetten in Europa. Als wereldwijde pandemieën ons nu maar zouden vervelen...
LEES MEER ARTIKELEN
lees verder Lost in the Nordics