Uit "MUST LISTEN: 10 projecten die jouw toneelstuk verdienen in januari 2022"
Door Matheus Izzo
Stuart Pearson is een muzikant en songwriter uit Long Island, NY, die opgroeide gebiologeerd door muziek en een piano die zijn vader als jonge jongen bezat. Pearson vormde vrijwel onmiddellijk een emotionele band met kunst en muziek, en op zevenjarige leeftijd componeerde hij al zijn eigen liedjes. Zijn invloeden variëren al vele jaren van geluiden uit het Midwesten tot alternatieve rock en punk, van de Ramones tot Television (van de klassieke "Marquee Moon", 1977) tot de Velvet Underground.
Mojave (2021), zijn zesde studioalbum, verkent sonisch de wortels van de Amerikaanse muziek met sterke invloeden van Johnny Cash, onze eeuwige Man in Black, country en blues. Tekstueel sloeg Stuart de handen ineen met tekstschrijver Hunter Lowry, op zoek naar de beste manier om de luisteraar te vermaken, waarbij hij cases uitbeeldde die de geschiedenis van zijn land weerspiegelen. Door de songwriter zelf gedefinieerd als een portret 'in sepiatinten van Amerika's strijd met zonde en verlossing', behandelt het album thema's 'over slechte mensen in slechte situaties die slechte beslissingen nemen'. Wil je betere inspiratie dan deze?!
De ongezonde sfeer van elke compositie zorgt voor een perfecte sfeer van angst, angst, ontdekking en absolutie in de tien nummers waaruit het werk bestaat. De dorre atmosfeer dringt door in het trommelvlies van de luisteraar in de eerste noten van "Like A House With Broken Windows" en in de andere nummers die erop volgen, waardoor het werk de perfecte soundtrack is voor een western met Clint Eastwood, of voor het meesterwerk geportretteerd in de games van de Red Dead Redemption-serie, door Rockstar Games.
"Down The Ravine", "Dragging The Lake (On The Day Of The Dead)" en "Dance Skeletons Dance" wedden op de bas, de zeer raspende, macabere stem en brengen een donkerder thema over, dicht bij het bovennatuurlijke. De artiest beheert elementen die de sombere sfeer aanvullen, terwijl hij kopergeluiden (trombone/trompet), mondharmonica en spookachtige koorstemmen toevoegt, zoals op het uitstekende "You Never Really Know" of "Are They Digging Your Grave (Or Are They Digging Mine) ?)", die een ritmesectie behouden die verschillende handklappen bevat, op een manier die het lyrische zelf naar de galg zelf lijkt te leiden, te sturen en te drijven.
"One Cut" maakt zich los en onderscheidt zich van de anderen, juist vanwege de hoge stem van Lowry, die in schril contrast staat met de overheersende bas en middentonen van Pearson op de plaat, waardoor de luisteraar een sonische adempauze krijgt. "Tomorrow's Gonna Hunt You Down" bevat prachtige vioolsolo's en valt op als een andere belangrijke compositie in het werk.
Het is een feit dat Stuart Pearson die typische old school badass muzikant is, die zowel sfeer weet te creëren als interessante verhalen, die onze aandacht vanaf het eerste moment boeien. Het is moeilijk om een album te bouwen dat zo emblematisch, consistent en gedenkwaardig is als dit. Als Quentin Tarantino (Django Unchained, Reservoir Dogs) op de hoogte was van het werk waaruit Mojave bestaat, zou hij zijn muziek zeker gebruiken om zijn verhalen aan te passen en te vertalen naar audiovisueel formaat.