IndieItalia.it (vertaald uit het Italiaans met online service DeepL-vertaler)
Stuart Pearson "Mojave" - Donker land van diep in de woestijn .
door Sophia
Stuart Pearson "Mojave" -
"Mojave" is een sterk land, met donkere sferen, donker, waarin een groot muzikaal onderzoek samenkomt. Het album is samengesteld uit een aanzienlijke hoeveelheid instrumenten en tracks zijn vatbaar voor interessante stilistische variaties als bewijs van een eclectisch en verfijnd werk.
Van Through the Woods tot vandaag
Stuart Pearson is een singer/songwriter die oorspronkelijk uit Long Island komt en al sinds zijn zevende liedjes schrijft. In 1995 maakte hij deel uit van de band Through the Woods, verkozen tot band van het jaar door de National Academy of Songwriters. Het was een vijfkoppige band die 19 instrumenten op het podium gebruikte: zaken als fietswielen, strijkgitaren, tuba, klokkenspel, draailier, squeezebox, banjo, wieldoppen, sax, klarinet enzovoort. Ze speelden wat nu "Dark Americana" wordt genoemd.
Dus begon Stuart op te treden in restaurants en cafés in Los Angeles, met behulp van een slinky, een speelgoedaap die cimbalen bespeelt, op afstand bestuurbaar speelgoed, een accordeon, een draailier en andere plastic voorwerpen om hiphop- en metalliedjes te coveren. Dit bracht hem ertoe op te treden op de Taste of Chaos Tour en de Warped Tour. Stuart werpt nu schaduwen met twee albums, "Dark Americana: Stories and Songs" en "Mojave" met de hulp van zijn vrouw en tekstschrijver Hunter Lowry. Deze nummers zijn snapshots van de vervaagde sepiatinten van de Amerikaanse strijd met zonde en verlossing. Het gaat over slechte mensen die slechte beslissingen nemen.
Veel instrumentatie en onderzoek
"Mojave" is de tweede in een reeks donkere Americana-albums. Terwijl het eerste album, "Stories and Songs" thema's van twee eeuwen geleden nam en ze transformeerde met een licht psychedelische mentaliteit, is "Mojave" meer gericht op het nadenken over leven, dood en problemen in de kleine, afbrokkelende steden die de Mojave-woestijn bezaaien. . Deze steden zijn soms niet meer dan een paar gebouwen; sommige verlaten, andere dienen als eenzame pitstops voor passerende automobilisten. Skeletten van vervallen huizen buigen hun wijsvingers in een verwelkomend gebaar om hun ingewanden te bezoeken (of de gescheurde, gescheurde en rottende overblijfselen die nog steeds aan de snelweg grenzen).
In een donkere, soms claustrofobische context gaat Stuarts stem, een cyclopische stem met een timbre die vaag doet denken aan de grote Johnny Cash. "Mojave" is een sterk land, met donkere sferen, waarin een groot muzikaal onderzoek samenkomt en waar veel verschillende geluiden worden gemengd. Het album is samengesteld uit een aanzienlijke hoeveelheid instrumenten en de nummers zijn vatbaar voor interessante stilistische variaties, wat een eclectisch en verfijnd werk weerspiegelt. Vermeldenswaard zijn ook de kostbare samenwerkingen, vooral die van Hunter Lowry die in One Cut een soort slaapliedje zingt met haar meesterlijke engelachtige stem. Het album varieert van klassieke country-folk zoals in Like a House with Broken Windows en Tomorrow's Gonna Hunt You Down tot andere met zwaardere zang en donkere klanken zoals in Down the Ravine en Dragging the Lake (On the Day of the Dead) , die ook sterke bluesinvloeden heeft. Ten slotte raken we in The Interstate de psychobilly nauw aan.
De vergankelijkheid van de dingen
De teksten zijn bijzonder diep en weerspiegelen op een zeer beschrijvende manier de vergankelijkheid van de kleine dingen van het bestaan, de tekenen van de tijd en het gevoel van bedroevende onomkeerbaarheid die het bittere besef van het individu achterlaten dat het leven op de een of andere manier wezenlijk is voor de dood.
“Als een huis met kapotte ramen
De stemmen komen naar buiten en komen naar binnen.
Geschilderde woorden op de afgebrokkelde gipsplaat
Maak een lijst van alle slechte mannen die ik ben geweest.
En het onkruid duwt door de gebarsten fundering
Terwijl de aarde mijn fouten opeist
En de wind door gebroken ramen huilt
Ah oooh...
Als een huis met kapotte ramen
Met glasscherven onder de voet.
Lichtstralen stralen door het plafond
Dat viel in as en roet.
Ik hoor de lange-afstandshalves op de snelweg
Hun horens huilen laag en alleen.
Terwijl de wind door gebroken ramen huilt
Ahhh oooh”
De teksten van Like a House with Broken Windows beschrijven met poëtische uitdrukkingen een desolaat landschap dat dient als metafoor voor de vergankelijkheid die het hele bestaan en het leven meer in het algemeen treft. Nog meer ondraaglijke woorden zijn te vinden in Dragging the Lake:
"Ik loop door deze straten sinds ik alleen wakker werd
Mijn liefde ligt diep in donkere moedeloosheid
Tranen van verdriet, tranen van verlies, tranen van liefde
En ik kijk toe met zachte genegenheid
Kan de ik waar ze het over heeft niet vinden
Kersentoppen schitteren in het naderende donker
Kleine kinderen gapen door het hek in het park
Vanaf hier kijken alsof ik deel uitmaakt van de menigte
Het feest is voor mij, maar ik kan niet meespelen
De gekke parade, zo luid en opzichtig
Schreeuwen van het leven, geschreeuw van het leven, geschreeuw van het leven
Maar ik ben hier verdwaald zonder mijn lichaam
Geconfronteerd met de nacht, alleen de nacht, altijd de nacht"
"Ik heb door deze straten gelopen sinds ik alleen wakker werd
Mijn liefde ligt in de diepten van donkere wanhoop
Tranen van pijn, tranen van verlies, tranen van liefde
En ik kijk met zoete genegenheid
Ik kan de ik waar ze het over heeft niet vinden
De toppen van de kersenbomen schitteren in de duisternis die dikker wordt
Kleine kinderen worden sprakeloos achtergelaten door het parkhek
Vanaf hier kijken alsof ik deel uitmaakt van de menigte
Het feest is voor mij, maar ik kan niet meespelen
De gekke parade, zo luid en flamboyant
Schreeuwen van het leven, geschreeuw van het leven, geschreeuw van het leven
Maar ik ben hier verdwaald zonder mijn lichaam
Ik zie de nacht onder ogen, alleen de nacht, altijd de nacht"
De poëtische vijandigheid wordt verder geaccentueerd om een existentiële toestand van vervreemding en zinloosheid te fotograferen die zich enerzijds materialiseert in een intieme pijn, anderzijds in een totale passiviteit ten opzichte van het leven.
"Mojave" is een album met 10 nummers en is een originele compositie met een hoog gehalte, die countrymuziek combineert met thema's die typisch zijn voor gothic muziek.
Een album om naar te luisteren, je geest te bevrijden van de banaliteit van de dagelijkse routine, je te laten meeslepen door de klanken van de vele gebruikte instrumenten en de omhullende stem van Stuart.
READ MORE ARTICLES AND INTERVIEWS