AMERICAN GOTHIC - STEREO STICKMAN - REBECCA CULLEN
Grootse en gedurfde vibes introduceren de Americana stamp en soulvolle intenties van Stuart Pearson en Hunter Lowry's nieuwe album American Gothic. We Are The Falling Rain is echter verre van een simpele genreshow en -vertelling en zet zichzelf al snel neer als een structureel creatieve, folkgekuste blueshymne van poëtische intrige en eenheid. Het is een krachtige en artistieke introductie van een project dat boekdelen spreekt over Pearsons talent als uitvoerend muzikant en liedjesschrijver.
Ticking Away handhaaft die onmiskenbare vocale begeleiding voor een meer soulvol westernnummer - net zo poëtisch en muzikaal creatief, waarbij het verleden en het mogelijke op een briljant interessante manier worden vermengd. De energie stijgt, het ritme tuimelt om momentum te verzamelen, de akoestische picking plaatst het drama naast elkaar voor een ander structureel juweeltje van een luisterervaring. Dit album brengt vocaal karakter altijd vakkundig in balans met instrumentale bekwaamheid, en dat is een groot deel van wat het zo'n meeslepende en sympathieke ervaring maakt.
Het filmische geluidsontwerp is een van de sterkste punten van American Gothic, wat nog eens benadrukt wordt door het betoverende en ruimtelijke Where Are You - een eenvoudig maar verslavend treffend, verontrustend maar bevredigend nummer, dat goed op zijn plaats blijkt als het derde nummer van kant één.
Van conceptuele duisternis tot Johnny Cash-ismen en koorachtige golven van kalmte, American Gothic houdt zijn publiek volledig in zijn greep. Melodramatisch en apart in zijn creativiteit en poëtische setting, presenteert het album een reeks verhalen, melodieën en grooves die erin slagen om zowel vertrouwd als totaal onvergelijkbaar aan te voelen. Lochinvar is een stijlvol prachtig voorbeeld, en de gruiziger knees-up twang en twist van Cropsey is absoluut een ander voorbeeld.
American Gothic is een audio-avontuur dat niet veel weg heeft van een film zoals die zich volledig afspeelt. The Abandoned Carousel spookt rond met subtiliteit, subtiele dissonantie en terreur, om kant één op een totaal boeiende manier af te sluiten - een stilistische uitschieter met zijn alternatieve vocale lead en op horror geïnspireerde muzikaliteit.
Een altijd gedenkwaardige The Devil Whammy trapt kant twee af met zijn anthemische stampen, voordat een meer zwoele, door bas geleide bravoure de boel wat afzwakt voor We'll Meet Again. Dan neemt de filmische superioriteit weer de teugels in handen voor de meeslepende scènes van Runaway Girl.
De productie op dit hele album is uitmuntend, wat gemakkelijk eenvoudige akoestische bluesnummers hadden kunnen zijn, zijn in alle gevallen opgewaardeerd door grenzeloze creativiteit, en het zorgt voor een niet te missen en ongeëvenaard vertoon van eclecticisme.
3 Feet From a Vein laat een mooi staaltje horen van precies deze kwaliteiten - geweldige songwriting verheven door ingewikkeld, sfeervol ontwerp en poëtische diepte. Het nummer bouwt prachtig op, onverwacht, en wordt een natuurlijk hoogtepunt door zijn soulvolle explosieve evolutie.
One Old Coyote is het slotnummer, hartverscheurend in zijn akoestische zachtheid en persoonlijke anekdotes, beeldspraak en ontroering die samenkomen met een eenvoudig en effectief akkoordenpatroon en dromerig koor van stemmen om de reis af te sluiten met een opnieuw onvoorspelbare wending.
Machtig songschrijven en muzikantschap, ongeëvenaarde compositie en uitvoering, intrigerende en beschouwende verhalen, allemaal verenigd in zowel duisternis als puur plezier in een tijdloos plezierig album met originelen. American Gothic is een must voor de koudere maanden die voor ons liggen.