top of page
JE ZIET ME NIET (JIMMY CRACK CORN)
Dit nummer klopte op een dag op mijn studiodeur, liet zich binnen, opende een biertje (ik wist niet dat ikhad), plofte op mijn bank, schoof zijn hand onder zijn riem en eiste dat ik oude Bela Lugosi-films zou spelen. Het dicteerde de structuur, het arrangement en de refreinteksten. Toen vertelde het me aan onse het oude Amerikaanse volkslied "Jimmy Crack Corn" voor de coupletteksten. Ik zei "wat?"
voor een Franse vertaling van ce qui précède
kliek ici
Waar verstop je je als de stalker je mobiele nummer heeft? Ik wilde een nummer dat klonk alsof er nooit een einde aan zou komen, om die oneindige angst vast te leggen die je voelt als je wordt opgejaagd (of gijzelt je fantasie je?) Minuten strekken zich uit tot uren wanneer je de prooi wordt. In de woestijn heb je meer ruimte en minder plekken om je te verstoppen. Je zintuigen focussen. Dagelijkse problemen vallen weg als je hagedissenbrein het stuur overneemt. Je enterische zenuwstelsel trekt aan je geest en je bent één met dit gevaarlijke moment. Kun je op je gevoel vertrouwen? En wat als JIJ de slechterik was, plotseling opgejaagd door degene die je onrecht hebt aangedaan? Voelt de luisteraar hier vreugde aan, alsof gerechtigheid wordt gediend?
Maakt dit de glunderende waarnemer van gerechtvaardigde wraak net zo sadistisch? Ik speelde met het idee om dit nummer 20 minuten lang te maken om deze theorie te testen, om al het voyeuristische plezier na de eerste paar minuten van de luisteraar weg te nemen. Het probleem met dat idee is dat de luisteraar de macht had om het nummer uit te zetten. Maar wat als je dat niet zou kunnen?
Er zijn veel outtakes van de "You Don't See Me"-video, waaronder een rondleiding door een spookachtig gebouw, Kilroy die een verlaten huis bewoont en de Cowboy die aan zijn schouders wordt opgehangen om te rotten in de zon._cc781905-5cde-3194-bb3b -136bad5cf58d_ Eeeek!
DE INTERSTAAT
Dit nummer was een uitdaging. Het begon in de begindagen van het album "Stories and Songs" en sleepte me door 4 totaal verschillende versies om uiteindelijk fris en brutaal aan te komen. Het heeft een krassende viool, mondharp, didgeridoo, gitaarfeedback, een country "railroad" snare en andere dingen (het is een echte ghoulash van ingrediënten ...zie wat ik daar heb gedaan?)
voor een Franse vertaling van ce qui précède
kliek ici
Soms maak ik een video in mijn hoofd en probeer er dan een liedje voor te schrijven. Ik hield van het concept van iemand die op treinrails rijdt om aan de politie te ontsnappen, maar ik kon het niet goed begrijpen. Ik was bezig met het schrijven van een kort verhaal in vijf segmenten voor de Mineshaft Rabbit Hole genaamd "Frannie" om de liedjes van "Mojave" te illustreren, en ze te gebruiken als toetsstenen om ze tot leven te brengen. Helaas rook het vreemd en hebben we het gedood voordat het volledig kon stinken. Hier is een fragment dat in niveau 3 zou zijn geweest:
'Hij heeft zijn ontsnappingsmogelijkheden doorgenomen. dit leek op moord. Er waren maar twee wegen buiten de stad en die wegen waren kilometers ver in beide richtingen te zien. Dus koos hij voor het spoor. Hij was wanhopig. Hij bereikte snel de sporen, die aan het zicht werden onttrokken door lange, sierlijke rijen hoge struiken en kilometerslange Eldarica-dennen, waardoor de verschillende buurten in het gebied een gevoel van privacy kregen van de treinen en hem dekking boden om te ontsnappen. De auto paste losjes op de rails; zijn assen raakten met tussenpozen de rails, waardoor vonken en het pijnlijke geluid van metaal op metaal ontstonden. om op circuits te blijven die niet zijn gebouwd voor zoiets kwetsbaars als een Mustang-ragtop uit 1971. Zijn assen gierden en schraapten zich een weg door de buurt, de volgende in en verder, sirenes in de verte horend maar geen enkele dichtbij genoeg om te weten waar hij was. Hij snelde door elk kruispunt dat de treinrails kruiste.
Het einde bewaar ik voor het nummer zelf.
Outtakes voor "The Interstate" laten zien hoe dom ik kan zijn. We probeerden scènes met bewegende auto's op onze oprit te filmen, terwijl ik spastisch op de bestuurdersstoel ronddwaalde om eruit te zien alsof ik op het spoor reed. Ik dacht dat we ONS HUIS van de achtergrond konden halen. Nee (je mag nu met je ogen rollen). Vervolgens probeerde ik die opnames zelfs op te slaan in een vroege videobewerking door deze over de handen (ook opgenomen op onze oprit) en de uiteindelijke, daadwerkelijke spoorrails te leggen. -bb3b-136bad5cf58d_ De handen die op deze spoel worden geschoten, laten voor het eerst zien dat die handen van Kilroy zijn; je kunt zijn gezicht niet zien door het vuil op de voorruit dat een belangrijk deel van de video speelde. Natuurlijk, stomme vent op het werk die ik ben, ben ik vergeten mijn trouwring af te doen voor de foto. Het laatste fragment is van een toeristisch treintje dat we maakten in Calico. We sprongen als eerste in de trein en renden naar de achterkant van de caboose om de stoelen naast het achterraam te krijgen, zodat we de rails konden filmen terwijl we eroverheen rolden. Het idee was om laat de video vervolgens in omgekeerde volgorde draaien zodat het lijkt alsof The Cowboy op het treinspoor reed. het in verschillende loops bewerken, die loops op een rij zetten en voila!
Pseudo treinspoor chaos.
TOT MORGEN IN LEVEL 4
bottom of page